Perukarz – gołąb o pięknej perudze

Perukarze to gołębie, których wygląd czyni je wyjątkowo ozdobnymi, a tym samym uwielbianymi przez hodowców. Uważa się, że gołębie te pochodzą z Indii, ale nie ma konkretnych dowodów tej tezy. Pomimo tego, że istnieje wiele odmian perukarzy, to jednak najczęściej jako wzór określany jest perukarz angielski. Ich nazwa pochodzi od kołnierza z pierza, który zachodzi na całą głowę ptaka i przywodzi na myśl perukę właśnie. W związku z tym, że hodowcy trzymają się ściśle określonego wzorca, który mówi o tym, że peruka musi osłaniać głowę zarówno tył głowy nachodząc na nią, jak i boki szyi, gołębie te hodowane są w specjalnie przygotowanych wolierach.

Kiedy uznano już gołębie tej rasy, za ptaki ozdobne, hodowcy bardzo mocno nastawili się na eksponowanie ciekawego kołnierza, przez co nie tylko ograniczyli bardzo mocno pole obserwacji tego gatunku, ale tym samym sprawili, że perukarze niemal zupełnie nie latają. Perukarze to ptaki o smukłej sylwetce, a masa ich ciała nie przekracza 500 g. Pióra charakterystycznego kołnierza posiadają bardzo luźne tzw. chorągiewki, które często określane są jako pióra, bardzo podobne do włosów. Skoki i palce u perukarzy są nieopierzone, natomiast tęczówki zawsze występują w barwach perłowych.
Perukarze są bardzo dobrymi rodzicami i rozmnażają się bez problemów. Jedyną przeszkodą w procesie odchowania młodych, może być fakt, że niektórym z perukarzy obfity kołnierz może nieco przeszkadzać w karmieniu swoich młodych.

Jednak delikatne przycięcie piórek wokół głowy powinno pomóc w tym problemie. Istnieje również opinia, że problematyczne może być również gęste podbicie u perukarzy, przeszkadzające w wysiadywaniu ptaków. W takim wypadku wystarczy delikatnie przyciąć pióra, które znajdują w okolicach kupra. W skrajnych przypadkach niepowodzenia wywiadywania lub karmienia gąsek, można skorzystać z pomocy innego gatunku dobierając do posiadanej pary mamkę dla młodych. Niektórzy z hodowców, nie do końca doceniając obecne ukształtowanie tej odmiany, czyli nastawienie bardziej na walory wizualne, niż proces latania, obcinają swoim gołębiom kołnierze, przez co ptaki dużo tacą na swoim uroku. Dlatego też, jeżeli nie jest to zdeterminowanie posiadaniem przez perukarze młodych, wielu profesjonalnych hodowców nie popiera takich praktyk.

Odmiana ta posiada bardzo spokojne usposobienie, które niektórzy tłumaczą faktem, że gołębie te, przez swoje upierzenie niewiele widzą. Jednak ich właściciele często tłumaczą, że perukarz potrafi odpowiednio ułożyć swoją głowę, tak aby nieco poszerzyć pole swojego widzenia, pomimo szerokiego upierzenia wokół głowy.